Boundless Swagger and Endless Range: Waarom is Caitlin Clark anders?
Het is bekend geworden dat Iowa basketball een must-see evenement is vanwege haar felle concurrentie, no-look passes en driepuntsbombes. Wat gebeurt er nadat ze vertrekt?
Weaving through defensive traffic when Caitlin Clark moves; waving discreet voor een teamgenoot’s pas; terwijl mensen vrij rondlopen om te vangen, branden en branden.
This instinct informs every opponent’s scouting report to the extent that anybody can prepare one with confidence: een drie-underlined opdracht om Clark, de grootste ster in collegebasketball, te verbergen, zodat ze niet nog een driepunter kan schieten vanaf het Hawkeye-beak in de buurt van de midcourt van de University of Iowa-logo.
Beluister dit artikel.
Approximately 15,000 people, from pre-game stretches to post-game autograph sessions, crane their phones in her direction at constant sellouts, both at home and on the road. Both men and girls tug at the “22” Clark jerseys that flap above their knees. Her marketingfirma in Manhattan stuurt kleine delegaties om hun nieuwe asset te beoordelen. Sportmanagers, bang voor de ervaring, vragen zich af of er dit keer iets anders is.
C. Vivian Stringer, de voormalige Hall of Fame coach van Rutgers en Iowa die in 2022 retireerde, zei: “I’ve stayed away from basketball.” “Maar hoe kun je Caitlin Clark vermijden?”
De kwestie heeft grote sociale, financiële en semi-existentiële gevolgen voor Clark’s sport, haar staat en de langdurige en soms onderbroken beweging van vrouwenatletiek in de Verenigde Staten.
Clark’s snelle vertoning in de vorige lente leek te wijzen op een vooruitgang. Iowa verloor van LSU in de national championship game, waar ongeveer 10 miljoen mensen naartoe kwamen, een verloren record voor een vrouwenfinale. Clark’s strijd, gedocumenteerd door basket by basket op ESPN en haar dagelijkse passie voor touchdown passes, maakt haar in staat om dit maand de leading Division I college scorer in de geschiedenis van vrouwen te worden.
Before last year’s title game, zei Clark: “I saw somebody called me, like, Ponytail Pete.” She refused to contest the compliment.
Clark, die opgroeide in West Des Moines, twee uur van campus, zal een moeilijke beslissing moeten nemen wanneer deze season eindigt. een terugkeer naar Iowa of een carrière als professional, waar de aandacht en media-uitzending achter het college-toernooi liggen?
And basketball fans will face their own, consciously or not: Will they care as much when Clark is somewhere else? When she moves, will they follow?
“I don’t know the answer to that,” said Lisa Bluder, Iowa’s coach, nodding at a long history of peaks and plateaus in women’s basketball. “I wish I could positively say yes.”
Many data points are encouraging for Clark personally, at least, and for the long-term health of the college game. A new television deal values the women’s tournament at about $65 million annually, according to the N.C.A.A., a roughly tenfold increase from the last contract. Clark’s rise, coinciding with the name-image-and-likeness era in college sports, has already positioned her to cash in with major endorsements.
In October, the team played before a record 55,646 people in an exhibition game inside Iowa’s football stadium, a number that quickly found its way onto T-shirts. Clark’s trading card has fetched precedent-busting five-figure bids at auction. In Iowa City, proprietors say, business at local restaurants can more than double on game nights, offset only slightly by an uptick in replacement costs for glasses lost to excessive celebration.
Leave a Reply